Ilościowy pomiar poziomu albuminy w surowicy i w moczu

Albumina jest białkiem o pojedynczym łańcuchu, o masie 66 kD, występującym w surowicy, a także w niewielkich stężeniach w innych płynach ustrojowych. Jest głównym białkiem wytwarzanym w  wątrobie i stanowi około 60% wszystkich białek osocza. Do jej głównych zadań należy utrzymanie ciśnienia onkotycznego osocza oraz transport wielu substancji, w tym bilirubiny, kwasów tłuszczowych, metali, hormonów i wielu leków. Albumina pełni też funkcję rezerwuaru aminokwasów do endogennej syntezy białek poza wątrobą.

Spadek stężenia albuminy w surowicy może być związany z:

• Zmniejszoną syntezą albuminy w przypadku zaburzeń funkcji wątroby
• Zwiększeniem jej wydalania w zespołach nerczycowych, oparzeniach, krwotokach
• W nasilonych procesach katabolicznych, np. w sepsie

Spadek stężenia w surowicy rzędu 20 do 30% może być wynikiem negatywnych czynników środowiskowych, w tym niedożywienia, zatruć czy długotrwałego stresu. Obniżony poziom albuminy w surowicy występuje również u hospitalizowanych pacjentów pozostających w pozycji leżącej, prawdopodobnie w wyniku redystrybucji wody.

Podwyższone stężenie albuminy w moczu wskazuje w znaczący sposób na uszkodzenie kłębuszków

bariery krew-PMR oraz prędkość przepływu PMR. Wzrost poziomów białek w PMR może nerkowych u tych pacjentów. Podwyższone wydzielanie albuminy jest również markerem przyszłych problemów z krążeniem u pacjentów z cukrzycą niezależną od insuliny a także pojawia się przy innych przewlekłych schorzeniach, takich jak nadciśnienie, choroby złośliwe oraz przewlekła obturacyjna choroba układu oddechowego.

Surowica stanowi główne źródło białek obecnych w PMR, których poziom jest regulowany przez przepuszczalność wskazywać na wadliwość bariery i/lub miejscową (wewnątrzkanałową) syntezę immunoglobuliny w ośrodkowym układzie nerwowym (OUN).