C2 jest β1-glikoproteiną, która stanowi część klasycznego szlaku dopełniacza. Jej aktywacja zachodzi pod wpływem C1s. C2 rozpada się wtedy na C2a i C2b. Większy fragment C2 łączy się następnie z C4b, tworząc konwertazę C3 lub C5. Zmniejszone stężenie C2 w osoczu wynikają z nadmiernej aktywacji klasycznego szlaku dopełniacza, tj. aktywacji przez kompleksy immunologiczne. Niedobór C2 jest najczęstszym dziedzicznym niedoborem składnika dopełniacza, i jest związany z toczniem rumieniowatym układowym, zapaleniem kłębuszków nerkowych i zapaleniem naczyń.