Ilościowy pomiar poziomu ferrytyny w surowicy i osoczu

Ferrytyna pełni funkcję magazynu żelaza w organizmie, a jej stężenie odzwierciedla zapasy żelaza  w ustroju.  Stanowi uzupełnienie monitorowania gospodarki żelazem. Pomiar ferrytyny jest istotny w rozpoznawaniu  niedoboru i (z wspomnianymi ograniczeniami) nadmiaru żelaza, w monitorowaniu wyrównywania poziomu żelaza i u osób zagrożonych przeładowaniem żelaza;  w różnicowaniu anemii z niedoboru żelaza od anemii o innej etiologii;  w wykrywaniu zaniku rezerw żelaza w stanie poprzedzającym anemię oraz u chorych dializowanych.

W wysokich stężeniach występuje w komórkach wątroby, śledziony i szpiku kostnego. Magazynując nadmiar żelaza chroni organizm przed jego toksycznym wpływem i stanowi rezerwuar dla erytropoezy. Istotne jest, że stężenie ferrytyny stanowi precyzyjny wskaźnik jedynie  niedoborów żelaza w organizmie – redukcja zasobów żelaza związana jest z obniżeniem poziomu ferrytyny. Wzrost poziomu ferrytyny jest w mniejszym stopniu  zależny od stężenia żelaza, gdyż ferrytyna, jako białko ostrej fazy, wzrasta nieswoiście w stanach zapalnych: w przebiegu infekcji, w chorobach nowotworowych i zaburzeniach funkcji wątroby. Spadek poziomu ferrytyny odnotowuje się w niedokrwistości z niedoboru żelaza oraz w utajonym niedoborze żelaza. Podwyższone wartości tego parametru towarzyszą uszkodzeniu wątroby, hemochromatozie lub nieefektywnej erytropoezie, przedawkowaniu żelaza i przetoczeniu krwi.