Ilościowe oznaczanie poziomu IgM w surowicy ludzkiej i osoczu 

IgM to immunoglobulina pierwszego rzutu, syntezowana w pierwotnej odpowiedzi na określone antygeny. IgM jest cząsteczką bardzo silnie aktywującą układ dopełniacza, ale ma niskie powinowactwo do antygenów i cechuje się niską swoistością. Może być również wielospecyficzna, w związku z czym bardzo skutecznie radzi sobie z poliwalentnymi antygenami, takimi jak bakterie i wirusy. W przypadku aktywnej immunizacji, IgM szybko pojawia się w surowicy krwi, ale jej poziom zwykle obniża się po tygodniu, zwykle wraz ze wzrostem poziomu IgG. Zależność ta umożliwia różnicowanie stadium zakażenia.

Prawidłowy poziom przeciwciał IgM w surowicy krwi jest uzależniony od wieku. Podwyższony poziom immunoglobuliny M obserwuję się w przypadku zmian monoklonalnych zarówno złośliwych (szpiczak mnogi, makroglobulinemia Waldenströma) jak i łagodnych (MGUS). Obniżony poziom może występować w przypadku niedoborów wrodzonych lub nabytych niedoborów odporności.