Ilościowy pomiar poziomu lipoproteiny A w surowicy

Lp(a) jest lipoproteiną występującą w osoczu. Składa się ona z bogatej w cholesterol cząsteczki lipoproteiny o niskiej gęstości (LDL) połączonej z jedną cząstką apoliproteiny B100  oraz dodatkową  apoliproteiną A połączoną poprzez wiązanie disiarczkowe.

Pomiar stężenia Lp(a) jest zalecany u osób o średnim i wysokim ryzyku chorób sercowo-naczyniowych i choroby wieńcowej. Lp(a) uznawana jest za marker czynnika ryzyka aterogennego, niezależny od innych markerów lipidogramu i czynników zewnętrznych, takich jak dieta. Podwyższone poziomy Lp(a) mają wysoką wartość predykcyjną w odniesieniu do choroby wieńcowej, w szczególności w połączeniu z podwyższonym cholesterolem LDL. Chociaż ustalenie całościowego poziomu cholesterolu i trójglicerydów wykorzystywane jest do wykrywania zagrożenia chorobą wieńcową, pomiar Lp(a), razem z cholesterolem LDL i HDL, apolipoproteiną A-1 oraz apolipoproteiną B jest cennym narzędziem w diagnozowaniu i różnicowym choroby wieńcowej. Ostry stan chorobowy powoduje dwukrotny wzrost stężenia Lp(a), w związku z czym Lp(a) nie należy oznaczać w okresie do 3 miesięcy po ostrym epizodzie sercowym. Poziom Lp(a) wzrasta w przypadku uszkodzenia nerek. Bardzo niskie stężenie Lp(a) wiążę się z 20-50% wzrostem ryzyka cukrzycy typu 2.

Rutynowo do wykrywania zagrożenia chorobą wieńcową stosowany jest pomiar cholesterolu całkowitego oraz trójglicerydów, jednak dołączenie do panelu pomiaru Lp(a), razem z cholesterolem LDL i HDL, apolipoproteiną A-1 oraz apolipoproteiną B jest cennym narzędziem w diagnozowaniu i różnicowym choroby wieńcowej.